Tanımlı ve Mutsuz
Yazar: Erkan KADĞA on 12 Kasım 2021
kulaklarım çınlıyınca anlıyorum ki
roman ile dram istatistik ile birleşiyor
her şey ve öbür tarafta bir sahne dönüşüyor
dönüşen, bir sesten dönüşüyor
gök mavi, gri, turuncu, mor, bazen kahverengi
bazen ise güzel
zaten bir şey bazense güzeldir
güzelse bir şey, herşeyleşiyor
işte nehirlerle ayrık bu yeni sürülmüş tarlalar
bazen mısralarla benzeşiyor
bir kaç ağaç, ağaçlarla bütünleşiyor
ve bolca taş
gecenin hemen ucuna ilişik bu yıldız
yeni parlatılmış bir gümüş gibi
çok uzak ve tek
yalnız yetiyor kendine yalnız
ta ki pırıl pırıl parlayanlar
onu kurtarana dek
tanımsız olmaktan
oysa her bulduğu boş arada “Hiç”, durmadan oluşuyor
“Ölüm” bile değişiyor
çünkü “Var” noksan’a bir addı zaten
çünkü “Gece”‘nin gözleri
pencerelerini yokluyor yağmurun
çünkü duvarları yamalı bu evlere de değiyor o gök çatı
velhasıl, bu gece de uykum hasta
çünkü mutsuz, bir adlı olmaktan
Yorum Yazın
Not: Yorumlar denetimden geçmektedir.