Buradan Kainatın Yaratıcısına
Yazar: Konuk Yazar on 15 Haziran 2022
Sümmeye ONUR
Beni benliğimle benden daha çok bilenimsin. İçimi, sükunetimi, biçare duruşumu ve sol yanımın sızısını. Elimi yegane sana açtım. Bilirim ki en cömert olan sensin. Beni yaralarımla büyütenimsin. Bu da senin varlığına bir delalet değil midir? Yalnız senden ister, yalnız sana söylerim içimin bana fısıldadığı her bir kelamı ve hiç kimselere söyleyemediklerimi. İnsanlar yalnızca başı dertte olduğu zaman mı koşar sana. Oysa benim derdim benim gibilerle. Benim derdim, senin varlığını bilip yokmuş gibi davrananlarla.
Hiç akletmezler mi? Bunca karanlığın içindeki aydınlığı. İnsansızlığın içinde insanlık, bu hengamenin içindeki tanzim. Hepsi ancak seni tanıyarak bir gayeye ulaşacaklarını hiç akletmezler mi? Rabbim! Duy beni, bu serzenişimi, içimde biriktirip de dışa vuramadığım içimi kemiren çığlıklarımı. Yalnızım, biçareyim acizim ama senin şekil ve şemalinle bana hissettirdiğin güvenle hepsine galibim Allah’ım.
Beni benden daha çok bilenimsin. Bu kifayetsiz sözleri ruhumun penceresine serpiştirdin ya, daha ne isteyebilirim ki.
Sümeyye ONUR
Yorum Yazın
Not: Yorumlar denetimden geçmektedir.