Ömür

Yazar: on 16 Haziran 2022

Kategoriler: Genel, Okur Yazıları
Etiketler:

Merve Sena BİÇER

Beklenen gün gelmişti tüm doğa, rüzgar, güneş, dünya ve en çok da ömür Hanım beklemişti bizi Çünkü artık seni de yazmak, saymak istiyordu Tıpkı diğerleri gibi ve biz istesek de istemesek de bir çığlıkla açmıştık gözlerimizi dar-ı hüzne belki saatlerce ağlamıştık ama bir okşamayla bir sarılmayla unutmuştuk üstümüzdeki yükü ve biz artık emanet edilen yerdeydik Ay yüzlü bir melek bizi öpüyor, kokluyor, okşuyor, giydiriyor ve yediriyordu yanında büsbüyük kocaman bir kahramanla nedenini bilmediğim küçücük bir şey hareketleniyor vücudumda tıpkı bir kuşun kanatları gibi kan akışım hızlanıyor ellerim ayaklarım istemsizce onlara Karşılık veriyorlardı
Günler, Aylar, yıllar demeden yazmıştı Ömür Hanım yazabildiği kadar
Her gün yol boyunca yeni bir gülüş, yeni bir mutluluk ve yeni bir hüzün şekli keşfediyorduk çok insan tutmuştu elimizden yalnız kalacağımız günü unutturmadan belki yol bazen tozlu, bazen yağmurlu ve bazen tümsekliydi ama seni Yol kenarındaki tek başına açan sarı bir çiçek umutlandırıyordu belkide bir yerde okumuştum ” ilk gülücüklerle kucak aç mevsimlere yürü yürüyebildiğin kadar” öyle yapalım olur mu Çünkü biz de bir gün yumacaktık gözlerimizi Sonsuzluğa hazırlamak üzere Oysa ömür bir yudum su, ağaçtan düşen bir yaprak ve bir gözyaşıydı….?
Merve Sena BİÇER



Yorum Yazın

Not: Yorumlar denetimden geçmektedir.

«     »