Utanç Günlüğü
Yazar: Feyzullah YÜKSEL on 3 Kasım 2022
Kar değil beyaz bir gecedir üstüme örttüğün
Bir karanlığın kararlılığı ile ortasındayım beyazlığın
Soluksuz yüzünle dolu gözlerim
Soğuk ve aydınlık ellerinle
Kar değil beyaz bir kelimedir üstüme örttüğün
Usanç duyguların utançla dolu günleri var ömrümün
Günübirlik anlayışsızlıklarım
Aymazlığı ellerim senden kelimelerden kalma
Sen utanç günlüğümün yüz akı
Kar değil temiz nefesinin aydınlığıdır üstüme örttüğün
Biraz mitoloji bilsem, ateşi çalanı
karanlığı ilk yaratan tanrıyı
Aydınlık yüzü ile insana erdem tepsisini sunanı
Kirlenmişliğimin kimliğime bıraktığı izleri sunardım
Yaksın diye biri, diğeri örtsün
Bir diğeri yüzüme tutsun ışığını ki izlerimle kaybolayım
Kar değil bembeyaz bir saç telidir üstüme örttüğün
Üstüme örttüğüm karanlık balığın karnındaki günah kadar
Tepetaklak denizlerin göğü ve dibi kadar
Devrilmekten kurtulmanın kurbanlığı olmak kadar
Bölünmek bir mucize gibi
İnancın, keskin kılıcın gölgesindeki kızıl kanlar kadar
Kan değil günahın güneşinden doğan kızıllıktır üstüme örttüğün
Cesaretin kör bıçağından kurtuldum sunaklarda
Öfkenin utancından adaletin terazisine vuruldum
Kefe’nin her iki ucundayım şimdi
Affın ve gazabın gölgesindeyim
Ateşin ve suyun
Yeşilin ve kırmızının toprağındayım
Kar değil soğukla sıcağın buluştuğu noktanın soluğudur üstüme örttüğün
Artık örtme!
Gün gibi ortadayım yüzümde ışıklar
Gözlerimden okunuyor iki karanlık koridor
İki kör kuyu
İki utanç kaynağı asırların korkuluğu
Artık nefesini içinde tut
Kelimelerini içinde
Dökülen saçlarını içinde
Güneşini içinde
Sıcağı ve soğuğu içinde… içimde…
Beni kefaretimle ört!
“Utanç Günlüğü” için 2 Yorum yapılmış
Feyzullah için cevap yazın
Not: Yorumlar denetimden geçmektedir.
Bu gerçekten güzel bir şiir. Umudum filizleniyor….
Çok teşekkür ederim hocam.