Yalnızlık Yontusu
Yazar: Feyzullah YÜKSEL on 29 Nisan 2023
Odam ıssız ve karanlık
Themis gelse elindeki tartı şaşmaz
adalet sessiz ve ışıktan mahrum doğardı
adalet ses ve ışık gibi
doğardı
Kendime mahkumum
üzerimde eskimeyen bir elbise gibi duruyorum
Azrail gelse benliğimi söker de götürür
elbisem yenilenmiş gibi durur yerinde
benliğim eskimiş durmazdı
yerinde
Şimşekler çakıyor göğümde
Zeus gelse elindekinden utanır
çarpılır durur gücün öbeğinde
göğüm ve göğsüm gücün öbeğidir
göğsüm ve göğümde zeus
çarpılır durur
Toprağımda bahar nevşelenir
Poseidon gelse sarsılır durur
yaşamak böyle zelzelenmemiştir
üç dişli yabanıyla sürüklenir de
utanır tanrılığından
utancı ile sarsılır da
durmaz
Aşktır tutuşur gözlerimde
Hephaistos gelse prometheusa kaptırmaz hırsızlığı
dünyaya değil dünyadan kaçırır aşkı
kaçırır çünkü aşk tanrısıdır ateşin
çünkü ateş yokken aşk
yakardı
Böyle bir başkaldırı görmedi insanlık
Böylesine aciz düşmedi Olympos
bir insanda bunca tanrı-sızlık
bunca çaresizliğin bir heykeli yoktur
Polykleitosun ideası körleşir de
yontamaz etten kemikten
bu taşı!
Odam ıssız ve karanlık
modernliğin bedelini ödüyorum
Ortaçağ gelse utanır karanlığından
böylesine barbar böyle vahşi
bir sessizlik
Apollon gelse iğrenir sesinden
lirinden parmaklarını ve dilinden kelimeleri çeker
oturur bu vahşete ortak olur
ortak olmak bu çağın en büyük
sessizliğidir
Yorum Yazın
Not: Yorumlar denetimden geçmektedir.