Medet Ya Şeyh’im
Yazar: Erkan KADĞA on 4 Haziran 2023
yoruldukça güçlenenlerin gücünden yorgun iken
açlığından beslenenlerin açlığıyla doygun iken
zaten iki kere ikinin bir etmediği matematik de bir soygun iken
havasız bir rüzgarla
durmadan savruluyormuşum
zülumatın içinde nurun bütün okları buruşuk
samanlar havada alev ve dumanla maşuk
galaksiden bir beşikte
durmadan sallanıyormuşum
medet ya şeyh’im! şeyh’im!
öyle ise neden hala “la şey’im”?
lâhut’ta nun’un çanağı
ceberut’ta sonsuz bir okyanus
dört dalgayla çalkalanıyor gökler
nasût’tan melekut’a bir sandalda fanus
ve durmadan dalgalanıyormuşum
dört ana, sır
şeyh’im! neden hep mecburlar?
zübdeyi alem’im elma ağacı gölgesinde uyuşuk
yüreğinde hazla acıdan doğma gayrimeşru taaşşuk
sürgünüm; kendimden hicrettir kendime
ama durmadan akıyormuşum
daha gözyaşı okyanusuna bile varmadan
balıkların açık ağızlarını gördüm bulanık nehirde
o bulantı; tozlu aynamdaki mâsivâm!
meğer, bakarken hep kendime bakıyormuşum
ama inanmazsınız! yine ma’dûm, yine ma’dûm
ancak yağmurlar durular gönlümün çeşmesini
ateşler paklar rüyamdaki hayallerin vehmini
başım, başım!
biri artık dönen her şeyi durdursun
ve durmadan tövbesinden tövbe eden aklımın fehmini
iğne bozonundan geçmiş bu devasa boşlukta
yağmurlarla yıkanmış açık bu bahar gecesiyle
durmadan gözlerime dolduruyormuşum
varlığın gözbebeğini
inanmazsın Adem! ama yine Adem, yine Adem!
Yorum Yazın
Not: Yorumlar denetimden geçmektedir.