lam u cim

Yazar: Erkan KADĞA on 24 Mart 2020

Kategoriler: Genel, Gündem, Şiir
Etiketler:

Elif, Lâm, Ra.
bu ince detaydan sonra
biliyor musunuz Profesör?
bir şey hissetmiyorum artık sizinle konuşurken
çaresizliğimin sesidir işittiğiniz sessizlik
azıcıkta keyifsizim bu temmuuuz akşamı
çünkü insanlar, insanlıkta sıkıcı birer meslektaştır
ne azıcık fazlalık, ne çok noksanlık
bir taş, sadece diğer bir taştır
peki bu kadar çok, ne ara pirlendi insanlık?

anıların renksizliğini uçuruyor rüyalarımda kazıksız uçurtmam
ipi yitirilmiş olunanların korkusu değil bu
doğrusu, kaybedecek kavramlarım kalmadı bu yaz
Bay Profesör, biliyor musunuz?
azıcık keyifsizim bu akşam
hatta küskün bile sayılırım biraz
çünkü, hayatımın en ince ipine
hep aynı tiz sesli rüzgar gelip çarpıyor
her sabah yastığımın ucundan
uzaklara uzaklara çalıyor
duyuyorum ama “bu işler böyledir” demiyorum
önemli değil, önemli değil
aramak için önce kendimi gizliyorum kendimde
sık sık aynı isimle isimlendiriyorum tesbihimin tanelerini
ara ara da sallıyorum
lakin saatimin bu sakin gözü karşısında
azıcık keyifsiz değilim bu akşam Bay Profesör
gerçek şu ki çıldırıyorum.

Haaaa mim
çiçeksiz ruhlarda bahar çiçek açmıyor
her şeyi gören göz eğer hep açıksa, açılmıyor
O, dumanlı göğe yöneldi, “Beeeen” dedi kendine
tek bir “OL”du söz
garipti, sihirdi, belki de bilim ama yetti
istedi duman, ondan geldi iman etti
fokurdadı ve soğudu köz
kocaman bir dağ oldu
ölüydü su ile toprak
O “OL” deyince tesadüfen sağ oldu
hangi dildi bilmem ama OLdukça az bir harf ile
arada da gelir bana böyle böyle Profesör
Ayn, Sin, Kaf ile
kum tepeleri gibi doldu doldu
yıl oldu, çağ oldu
boşaldı doldu, vahşi bir orman oldu

işte o vahşi ormanın ucundaki ovada boğa ile
boynuzunu sürttüğü kuru ağacın dalındaki kartal ile
az ötede kabuğuna saklanmış kaplumbağa ile
gocunmam, diz çöker konuşurum dere ile
sazlık dursun, kurumuş yabani bir diken ile
ben kızıl ve siyah deride
aborjince konuşurum soru sorarken
kutsal vadilere ayak basarken
Ta Siiiin, karıncaların sultanı ile buluşurum
insanlarla da konuşurum bazen Bay Profesör
susarken

dört zindanımdan firari, beşincide mapusum
Ya, Sin
beni de sayıyorlar bu akşam ama saçma!
masumum, çünkü bir hayat boyu vuruşurum
suskunluğumda yaşayan ölümle
suçluyum, çünkü yaşımdan beri konuşurum
kendimle
yalan yok, daha işkence yitmedi
unutmadan, gramer kitapları kaplamışlığımda vardır bu arada
hayır hayır, dilim de sürçmedi
on iki ilim bitmedi
üç maymun da bir yere gitmedi
ne bileyim işte
sadece konuşmayı sevmedim Bay Profesör
ve bu akşam, susmak da bana yetmedi

dostlarıma yutkunuyorum
enteresan ama bazen de anlasınlar istiyorum
sonra gidip kendime gizleniyorum
gizleniyorsam susmuyorumdur
gizli bir ses ile yalvarıyorumdur Bay Profesör
Kaf, Ha, Ya, Ayn, Sad
yalvarıyorsam Meryem! bilirsin oruçluyumdur
oruçluysam Allah ile konuşuyorumdur
o vakit söz gerekmez zaten
birden ağarır bebek kelimelerin saçı
gözleri titrek olur ihtiyar gözyaşlarımın
benim de endişelerim var çünkü
galiba biraz da yatamıyorum
tin olsun, ister incir olsun
artık bir ağacın dibinde oturma vaktidir
dahası hala anlatamıyorum
müzmin bir müsrif gibi açıklıyorum
oysa vakit neredeyse akşam vaktidir
vaktidir artık baba olmanın, kelimeye
konsantreye, kırışmışa
şiire, adı önceden konulmuşa
Kaf, Ha, Ya, Ayn, Saaaad
çünkü Ey Zekeriya, kısır sözler iledir benim de derdim

hiç sözünü etmeyeceğimiz sırlarımız olmalı
arada yitip, bir dağda Lokman’dan öğüt almalı
kimi inekli sıfatlarımız muğlak kalmalı
Elif, Lâm, Mim
mağaranın örümcek ağında nuruceşmim
üç gündür saklanıyorum
Meryem’in orucu değil bu
kendi kendimi cezalandırıyorum
sabah susacağım
sen bilirsin Bay Profesör, akşam da susacağım
çünkü o metruk ocağın
BOş incir dibinde dört dönerek
melül melül seccadede oturmayı
göz nurumun şafağında iki defa
çok istiyorum uçmayı
ve hep olandan kaçmayı

Elif, Lâm, Mim ve Sad gibi
örfi bir vaaz gibi, aziz bir irşad gibi
bu akşam susmayı adadım Allah’a
Ta, Ha
fısıltılarını yitirmiş kavimlerin kaçağı olup
ben de kulak kabartsaydım yanan ağaçlara
söz veriyorum
hemen burada, tüm sözlerimi sadaka veriyorum
bıraktığım her adı kurbanlık adıyorum
bir de üstüne yemin ediyorum
sivri sineğin kanadının üstüne
ki adından utanmıyorum
yaklaştırsa beni de kendine dağın sağ dilimi
bozarım bu orucumu, bir daha tutmam dilimi
eh, peygamberler bile kekeler bazen

dertlerimin bir değeri var
dinleyin, ey olduk yerde ateş tutan yanmaz ağaçlar!
dinleyin beni!
Nun suyunun içinde Ra parlamadı
ne bir yumurta vardı
ne de İsis’in gizli adı fısıldadı
Nun. dosdoğru kaleme andolsun
andolsun satır satır yazdıklarına
dahası Nun. şimdi daha daha suskunum
suskunluğumdan yazıldı kitap
suskunum çünkü, bitmiyor, bitmedi
suskunum çünkü bana o ad öğretilmedi
dedim ki, belki de daha dağlar düşürmedi o adı
Elif, Lâm, Mim, Ra
belki yeterince güçlü şimşekler çakmadı
gök gürlemedi
belki de düştü güneş
daha, sofamıza inmedi

Ta, Sin, Mim
yabani yeşillere, bakir mavilere demir atmam
Bay Profesör, kazık çakmam vadilere
yolunu şaşırmış yalancı avcılarla
yalınayak, yorgun, ter içinde
gözlerim de nemli ise konuşurum
yolculuğu yol edinmiş bir yol gibi
yukarıda, ekşi sözlerle üflenmiş
şişkin uçurtmaların üstüne çizili
pişkin yüzler görüyorum
Sad. söyledim, tekrar söylüyorum
istediği kadar dalgalansın okyanus
ben bir Zül Evtad değilim
dibinde madenler kaynasın ayaklarımın üstüne
ama söz amaç değilde
üstü köpükle süslenmişse bir başka şekilde “ben” demenin, boşuna
Kaf. tuhaf değil sözün tuhaf olması
geçmişin masalları da gidebilir hoşuna
göz köz olur
tuhaf tüyden hafif olur
giz tekdüze bir tiz olur
sihirli, çatlak, migren, deli deli
ama yine de sadece söz olur
olmaz olan için tek yeterli

onun için ben susmayı sevmiyorum Bay Profesör
seçiyorum, çaresizlikten
bir şey hissetmiyorum artık sizinle konuşurken
bazen her şey yok, ondan susuyorum
çok, ondan boş veriyorum bazen
bazen çok, ama değer bir tek söz yok
söz de çok, ama değer bir tek kimse yok bazen
istersem duvardaki çiviyle bile konuşurum
yalnızlığın iki tarafı keskin cızzzzırtısı dert değil
denk bir zihnin frekansını ayarlayamıyorum
profesörü değilim matematiğin
cahile de yakışıyor susmak, susuyorum
susuyorum çünkü, vakumluyorum bazen
bazen, en güzel sözdür susmak zaten diyorum
söylenmemişi de bulmak önemli
bazen, ilk gelenin bir kaç ötesini bulabiliyorum
susuyorum, yine o akla gelendir diyorum
ama bu akşam değil Bay Profesör
bu akşam
yaratılmadı isimler, daha OLmadı
bu akşam susuyorum çünkü
o sözler daha doğurulmadı