lam u cim

Yazar: Erkan KADĞA on 31 Mart 2020

Kategoriler: Genel, Şiir
Etiketler:

Biliyorum, 
Gecenin kulaklarına asılı çiğ tanesi olur sitem.
Kopan tufan olur, güneşin kafeslendiği o dem. 
Yine biliyorum, 
Zevalin inadına sultan olur şiir, şiir sultan olur.
Şiir olur gece, gece olur şiir,                                      Birleşir,
Kör düğüm olur boğazın kupkuru sahrası,
Sadece acı acı yutkunurum dalgaları sahil gibi.
Ah imkanı yok bütün dalgaları adlandırmanın, 
İmkanı yok tüm meçhulleri masaya yatırmanın, 
Yüreğinin en derin yerini neşterle yarmanın.

Hüviyeti yazılmış artık bütün çiçeklerin,  
Benim aradığım başka, 
O menekşe, O orkide, O leylak değil.
Hayvan tasvirinden başka, 
O bülbül, O turna, O kumru değil.
Aşık’ın şehvetinden başka, 
Göz zeytin, yanak elma, dudak kiraz hiç değil.
Bağrımı kavuran bu ateşi göremiyorum, 
Bu ateşle göremiyorum.
Tüm güzel menziller tatsız şimdi,
Cazibesi yok artık mehtabın, 
Ya da ay ışığından bir demet koparmanın. 


Diyorum ki 
Bu bir heyuladan yükselen ütopya değil, 
Sihirli bir iksirden yayılan tılsım hiç değil.
Her an beynimi kemiren şiirler kadar meçhul,
Dökülen bu mısralar gibi gerçek. 
Bilemiyorum, 
Lüzumu var mı bir menzile varmanın?

Hücre hücre köpürtüyor beni şey, 
Bir şey diyorum… 
Belirmiyor o şiir, isim veremiyorum,
Mavi, gri bir anlık, çözemiyorum. 
Sinemin kuyularında derin, derin bir yara gibi,
Her objeden yanağıma atılan okkalı bir sille gibi,
Töz yine meçhul, göremiyorum.
Belirgin duran, izidir beş parmağının.

Diyorum ki; 
Siz lal olmuş bir şairin köşkünü düşünün, 
Sarmaşıklar arasında uyuyan o güzeli.
Diline uzak meçhuller tıkamış boğazını kılçık gibi
Diyorum ki;                                                                   Bazen inanmalı, Sadece inanmalı,
Mümkünü yok her zaman,
Sarmaşıkları nazlı güzelin ince beline sarmanın.

Zakkumdur,  zehirdir bu sevda. 
O Hülyalar, O Leylalar…
Ve tüm rıhtımlarda bir züleyhadır beklenen.
Oysa ne esrarengiz bir melikedir onlar,
Ne de pırlanta pınarlar başında öbeklenmiş birer peri.
Bekliyorum, iki suyun birleştiği yakada,
Gemiyi delecek kadar cesur, meçhul birini.
Anlar mıyım o zaman?
Lüzumu olur mu? 
Yetim kalmış şiirin, yıkılmış duvarını, satır satır onarmanın. 

                    ERKAN KADĞA(18.02.2002)