Yazar: Feyzullah YÜKSEL Tarih: 18 Mart 2023
Kalkıp bir tutam sararmış gün ışığı
havanda dövülen karanlık
bir hatırada yıkanmayı bekleyen ağaçlar
oturup turuncu bir akşamın eteğinde
toprağı emziren buluta ağıt
şimdi gel ve bu istemeyi dağıt
Devamı…Yazar: Feyzullah YÜKSEL Tarih: 9 Mart 2023
Cazipdar bir bilinmezliğin ufkunda geziniyor akşam
sarınıp sarmalanmış bir ay salınıp duruyor kaburgasında göğün
ben kemiklerini sayıyorum ayaklarımın
biraz daha tekmelersem çıkabilirmişim gibi düze
Devamı…Yazar: Feyzullah YÜKSEL Tarih: 21 Ocak 2023
Çatlayan bir tohumun sesinde birikiyorum
kök bağlıyor göğe göğeriyorum
kan kokan ocaklar tütüyor onyedilerimde
yağmuru düşürmeyen bulutlar
bir düş gibi uğuldayıp dönüyor sinemde
Devamı…Yazar: Feyzullah YÜKSEL Tarih: 13 Aralık 2022
Nefeslenip duruyorum duruluyor zaman
evim en kısa yolu sürüyor mezarlığa
kalbim bir akıştan, kandan, damarlardan
kalbim böyle böyle başlıyor hazırlığa
Devamı…Yazar: Feyzullah YÜKSEL Tarih: 4 Aralık 2022
Kendi içinden çıkma denemeleri kekeliyor kalemim
saatler günler sürdü bir durak ötede bekleyen elemim
en iyi dedim ben bilirim beklemeyi en iyisini beklerim
günler aylar sürdü kalemler defterler sürdü kekelemelerim
Devamı…Yazar: Feyzullah YÜKSEL Tarih: 3 Kasım 2022
Kar değil beyaz bir gecedir üstüme örttüğün
Bir karanlığın kararlılığı ile ortasındayım beyazlığın
Soluksuz yüzünle dolu gözlerim
Soğuk ve aydınlık ellerinle
Kar değil beyaz bir kelimedir üstüme örttüğün
Usanç duyguların utançla dolu günleri var ömrümün
Günübirlik anlayışsızlıklarım
Aymazlığı ellerim senden kelimelerden kalma
Sen utanç günlüğümün yüz akı
Kar değil temiz nefesinin aydınlığıdır üstüme örttüğün
Devamı…Yazar: Feyzullah YÜKSEL Tarih: 3 Ekim 2022
Ruhum kitaplar arasında kurutulmuştur
tesellisiz karanlıklar karalamalıklar
ruhum tesellisini bir kitabın içinde unutmuştur
hatıralar dönüşünce çizgisiz kağıtlara
bütün sayfaları ömrümün sona doğru bir nefeslik uçuştur
içimdeki hapis ruhu ararken, dışımda
ölümün özgür kanatlarını ruhum,
içimden çıkmakta bulmuştur.
Devamı…Yazar: Feyzullah YÜKSEL Tarih: 14 Eylül 2022
Düşününce insan, kayıplarından bir kazanım elde edebileceği sonucuna varabiliyor bazen. Nerden kaybettiysen ordan başla diye bir iç ses, motivasyon, kendini yeni bir başlangıca adamak için ilk adım…
Yine de yaş aldıkça insan veya yaşadıkça her kaybedilen şeyin ne kadar da büyük olduğunu sık sık geriye dönen gözleriyle kendine hatırlatmaktan geri duramaz. Öyle ki önündeki bütün kazancı deryada katre bile kalmaz gözlerinde… Oysa damla damla kaybettiklerinin dönüştüğü denizin ucu bucağı yok gibi görünür.
Devamı…Yazar: Feyzullah YÜKSEL Tarih: 3 Eylül 2022
Gecenin yorgun kalp atışlarında
Duyuyorum sabahı.
Bir örtü altında; sıcak, sımsıcak
Korkularıma sığınıyorum.
Ellerimde günden birikmiş serin bir aydınlık
Göz kapaklarımda birikiyor kelimeler, ıslak.
İğnelenmiş bir el işi gibi duygularım şimdi.
Dokundukça ilmek ilmek sökülüyor içimden
Yazar: Feyzullah YÜKSEL Tarih: 21 Ağustos 2022
Kanımda gezinen kancalar karıncalar
damarlarım patladı patlayacak
alnım soğuk su çeşmesi
kupkuru dudaklarımda yaşam!
Ellerim kocamış ellerim çizgiler çizelgeler
bileklerimde yıllanmış gençlik
küçücük bir nokta gibi ortasında dünyanın
sonu belirsiz sonu belgisiz…
Devamı…
ن وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ
Her bir insan adedi kadar “Lamı cimi var”
