Yazar: Feyzullah YÜKSEL Tarih: 15 Ağustos 2022
Derin haykırışlar sükut eden bedenlerle sürülür ağızlara
sesler, hareketleri boğazlar gibi asılı kalır dudaklarda
yüksüzleşen ve yükümsüzleşen aygıtlar makineleşir çehrelerde
insan konuşabilme yeteneğinden başlar yenilmeye
Devamı…Yazar: Feyzullah YÜKSEL Tarih: 6 Ağustos 2022
Zehirlendi ruhum sağanaklardan
damla damla çözüldü benliğim
kara saçlarıyla gece, içinde yıldızlar
apaydın fecirler eklendi içime zamandan
hangi tarakta bekler siz bilirsiniz
hangi telden çalar saat
ilk haberi kimden gelir ölümün…
Devamı…Yazar: Feyzullah YÜKSEL Tarih: 23 Temmuz 2022
Dokunsam büyüsü bozulacak sessizliğin
takatsiz bir kaç adım atsam gerileceğim
ucundan fırlayacağım kelimelerin
beklesem sadaktan taşacak sabır
ipi gevşeyecek zamanın
geride kalmak…
yaylanmış zehirli okları geleceğin
göğsümde parlayacak
Devamı…Yazar: Feyzullah YÜKSEL Tarih: 11 Temmuz 2022
alnım kırışıyor zamandan bilmiyorlar
çizgileri ile bir dünya haritası yüzüm
kıvırcık saçlarımda toplanan aklar ve karalar
bir savaşı yarılamış gibi geçiyorum aynadan
kimsesiz bir hüznü topallıyor sözüm
tamamlanmamış bir barışın topraklarından
Devamı…Yazar: Feyzullah YÜKSEL Tarih: 27 Haziran 2022
Özürlerim var alacaklıyım hayattan
babamın hiç yaşamadığı bir hayatı ölüyor
annemin ölmediği bir hayatı yaşıyorum
alıp gideceğim kalıcı değilim…
Devamı…Yazar: Feyzullah YÜKSEL Tarih: 13 Haziran 2022
Korkuları miras almış bir çocuktum zamanlar önce. İnsanın düşünmek bile istemeyeceği bir acıdan doğrulup da geldim. Doğrulmak dedimse de; sesim titrerken, ellerim, gözlerim kıpraşırken ne denli doğrulduğum kendini gösterir inceden.
Devamı…Yazar: Feyzullah YÜKSEL Tarih: 10 Haziran 2022
Her şeye ulaşabilirliğin anlamsızlığa uzanan bir zaman dilimi içinde var olmuş, anlam peşinde koşturan zavallı bir yaşamdan kaçmak..
Yaşam bir zavallılığın devamlılığı.
Yaşam hoş bir rüya değil, Boş bir çaba da.
Kaçmaya bir bahane de değil
Zavallı kelimesine uygun bir elbise yaşam…
Devamı…Yazar: Feyzullah YÜKSEL Tarih: 8 Haziran 2022
Farkında olmadığım çokça zaman geçmişti ömrümden.
Kendimden çok şey kaybetmiştim.
Öyle ki zaman zaman kendimi bile kaybetmek üzere olduğumun bilincine varabiliyordum.
İnsanın bazan ne yaşadığını, neyi yaşadığını, belki de yaşadığını unutması olağan bir şey midir?
Bunun bilincinde olmak, kanımdaki canlılığı hissetmemi sağlamıştır kimi zaman.
Yaşıyordum. Bir şeyleri özlerken bunu hissedebiliyorum.
Bir nesneyi, bir kimseyi severken mesela..
Günler birbirine benzer şekilde akarken; hangi gün, hangi yer, hangi duyguda olduğumu kestiremiyordum..
Varlığımın keskin ızdırabını her nefesimde hissetmeme karşılık, yok olmuş olduğumun zehirli düşüncesini iliklerime kadar hissettiğimi itiraf etmeliyim.
Yazar: Feyzullah YÜKSEL Tarih: 5 Haziran 2022
Kımıltısız duruyor dibinde acının
üstünde kızıl kıyamet gök
bembeyaz günler doğuyor kararlı
ve karanlık dostluklarla
belirsiz bir başlangıç
tak sök sen bu acının göğüsün
kıyamet kopar kızıllığından saçlarının
Devamı…Yazar: Feyzullah YÜKSEL Tarih: 3 Haziran 2022
Bir çiğlik var damağımda
Ağzımda ıslanmadan yutuyorum kelimeleri
Bazen eksik bir cenin ağlamadan ölüyor dilimde
Sakat bir söz var
kendini boş bir duvarın çivisine asmış
Çivilenip duruyorum zaman zaman
Duvarı çividen söküyor
Sözün sakatlığına asıyorum
Doymak bilmeyen bir açlıktır zihnim
Kendini emiyor günboyu
Acı bir tadı var kendiliğin
Devamı…
ن وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ
Her bir insan adedi kadar “Lamı cimi var”
