Yazar: Süleyman KOYUNCU Tarih: 22 Nisan 2024
Konforundan vazgeçemiyor insan.
Bir çocuğun annesinin ellerinde ölüşü
Bir kuşun düşüyor olmasından değerli sanki!
Özgürlük denilen gayeyi boğduran
somurtuşlar ve urlardan bir demokrasi.
Pamuk elleri ceplerinde, yarım bir Eba Bekr,
bir dua buyuruyor bizim sokaktan.
Kalabalıklar içinde gündem sayılan bir ihlasla.
Merhameti sağılan bir dünyanın konforunda,
çürümüş bir takım devlerin bakışları
ve dahi çığırtkandır artık bizim susmaklar!
Devamı…
Kategori: Genel |
4 Yorum »
Etiketler:
Yazar: Süleyman KOYUNCU Tarih: 24 Temmuz 2023
Henüz düşmüştü zülüfleri kıyamet sabahına.
Soğuk ve karlı şubatlar, otobüsler, erguvan.
Yeni gitmişti derviş, zamanı bırakıp ardında.
kafamda uğuldayan motor seslerine zahir.
biraz daha bakacağım yol bildiren yıldızlara.
Belki de yaşlanmadan bilemeyeceğim.
İncitir mi kuşların kalbini?
Cemrenin ruhuma çarparak düşmesi.
Onu da arzuhalci ibrâhim abiye soracağım.
Amerika beni dışlamadan,
Ayakları çıplak bir mülteci olarak kalacağım.
Devamı…
Kategori: Genel |
8 Yorum »
Etiketler:
Yazar: Süleyman KOYUNCU Tarih: 14 Temmuz 2022
Uzunca seyrettikten bir süre sonraydı.
Henüz düşmüştü zülüflerin kıyamet sabahına.
Saymadım, kaç hayalin çizgisi geçer avuçlarımın içinden?
Bir ben kalmışım gibi,
Bir ben sıyırıyor gibi zamanı saatlerden.
Yasak kitapların büyüsünde kalmışım.
Sanki hayat bu yazgıda, dünden kalma,
göçe zorlanmış bir göçebe…
Sanıyor ya insanoğlu sıradan bir bekleyiştir bu.
Yaşlanmak nasıl durdurulur, saniyeler gerçek mi?
Sahiden bulmuş mudur İbn-i Sina bir çaresini?
Merak etmiyorum,
Merak etmiyorum Rabbe götürmeyen caddelerin ismini.
Ebedi çilenin ardından,
Teorik bir kaderin ispatıydı her şey.
Biliyordum hatta zürtümül-mekabir’i.
Kategori: Şiir |
6 Yorum »
Etiketler:
