Utanç Günlüğü 5
Yazar: Feyzullah YÜKSEL on 1 Şubat 2024
Yaşamak meşrudur
acılar yılgınlıklar düşüşler kalkışlar
ölmek meşhurdur bu topraklarda
dilimde delirmemiş yoksunluklar
dirimde çıban
taraklanıp duruyor zaman
bu çukurlarla dolu bir yolculuk
ben düşüp kalkıp düşekalkıp yol alan
Sürüyle soluyup duruyorum meşru
bir kılçık gibi boğazımda takılı kalıyor akşam
güneş iğneliyor kayaçatlağı toprağımı
sızıp duruyorum döngünün şafağında
sızılıp duruyor sızı
Yarın bir umut kırıntısı
elimde geçmişin aynası
şimdi içinde gerçeklik parıltısı
bütün zamanlar meşru
kırıntılar yansıyınca buğulanıyor an
bütün netlikler meşru
geçmişle gelecek kadar şimdi ile ben
seninle ben bir kırıntı yansıyış
bulanık bir anın son ortağı
dölek akşamlar yatağı
dönüp duruyorum dön dur
bu bir yeniden utancın sancısı
Bir umut ruhumla gözlerim arasında kalbimle ellerim
hiç yoktan bir sonsuzluğu gözlerim
beklemek meşru
yatağan kesikler sırlar bileklerimi
bir an saydam bir yakarış
her yoldan kelimeleri taştan bir yokuşu tırmanır
düzlüğe inmez insan nefesi
nefesler biler bu tutuşu meşru
nefisler bile bilir bu tutuşu
Yaşamak meşru
yakarış içkırgınlığı aşk ve sonsuzluk
bir tek utanç geçemez bu kapıdan
bütün pencereler karanlık
bir aykesiği aydınlıkta görüyorum
ikiye bölünmüş insanlık
utanç da bir günlük yaşamak kadar meşru
bir gün utançla yaşamak kadar meşru
Yorum Yazın
Not: Yorumlar denetimden geçmektedir.