Sarkacın İki Ucu
Yazar: Feyzullah YÜKSEL on 19 Mart 2024
Sarkacın öbür ucunda bir dünya
suyun üzerindeyken tanrının tahtı
insan henüz söz makamında bile değildi
insan bir makam bile değil
Kulağımda uğuldayıp duruyor zaman
henüz bir varlık bile değilken
yokluğu sahiplenildi
bilinince vazgeçildi uğultudan
Üzerimden muvakkat bahisler geçildi
yeterince gülünç değilmişim gibi
yüzümün çizgilerindeki hüzün
sevincin yüreğinde ağırlanması reddedildi
Bir makamım olsun diye değil bir makam olayım diye
insanlıktan bir pay verildi
zamandan çıkarımsız belirsiz bir pay
hüzünden aslan payı sevinçten fukara
Sarkacın şimdiki ucunda bir dünya insan
Tanrının yanlış anlaşılmadığı bir tahtı olsun isterdi
insanın bir söz makamı olsun isterdi
insanlığın payından biraz daha zaman
Düşününce dönüşen bir uğultuya saplandı ruhum
neyi çok bilirsem ondan eskiyorum
bilmekten eksiliyorum
sıcak bir esinti gibi bedenleşiyorum
Bir nefes ve biraz toprak zamana el veriyor
bahisler kesildi sus payı geçti üzerinden
yeterince mutsuz değilmişim gibi
mutluluğun göğüs kafesinden sürülüyorum
Beni sür bir dağa adımı versinler
küçük bir gözyaşı
büyük bir göktaşı
sarkacın uçları arasına beni döksünler
Yorum Yazın
Not: Yorumlar denetimden geçmektedir.