Cellâdımın Alnından Öpmeyeceğim
Yazar: Fikret GENLİ on 8 Temmuz 2022
Beni bana unutturan ‘sahte gerçekler’
Önüme altın tepside sunulan kâsede
Zehirli gözlerin izleri saklı.
Uyutmaya, unutturmaya ve
Oyalamaya ayarlı,
Kollarında günde sadece iki kez doğru söyleyen
Bozuk saatli, bozuk kafaların,
Boğuk sesleriyle belletilmeye çalışılan öğretilere inat
Aklıma pranga vurmayacağım, vurdurtmayacağım…
Kalabalıklar arasında,
Onca ayakları üzerinde yürüyenler varken
Ben miyim mavisi bile kirletilmiş
Boncuğun sahibi…
Çocukça bakışlar arıyorum, yaklaşan gözlerin ardında
Ama her göz, ömür yakan yüreklerin sahibi.
Her zerresi biçilemez pahada,
Geride bana kalmış sadece ‘kendim’ varken
İnsanlığıma el uzattırmayacağım…
“Olsun iki günlük dünya işte,
Değmez” dersem namerdim, yaşamaya
Çatlasa da göbeğini kaşıyan aç kurtlar,
İnadına yaşayacağım
Ve seveceğim hayatı.
Yağma yok! İki dünyalı olmak kolay mı?
Aklıma taç ettiğim
Gönlümde yer verdiğim çiçeklerim varken…
Beni mest eyleyen seste kulağım
Yüreğimde yalan şarkılara yer yok.
Fırsat kolluyor biliyorum, yüzüne kara çalanlar
Aynı nakaratta çalmaya.
Ama ben asla
Cellâdımın alnından öpmeyeceğim…
Yorum Yazın
Not: Yorumlar denetimden geçmektedir.