Bulanık Çizelge
Yazar: Feyzullah YÜKSEL on 13 Temmuz 2023
Konuşmayı öğrendiğimde kelimelerim çalınmıştı
sesim sözümü örtüyordu büsbütün
sessizliğim hiçbir anlama gelmiyordu
anlam sesten ve sessizlikten tenhaydı
yüzüm güneş yanıkları ve sonbahar ıssızlığıydı
dilim bir çalıntı gibi gizleniyordu dişlerimde
kavramlar kavrayışımı kolluyordu gündüzleri
sayfalar dolusu çizgili yüzünde nefretler geceleri
Bir yolcu gibi olmaktı düşlerim
gerçeklerimden düşmezden evvel
çünkü insan yine de düşmekten gerçekleşir
çünkü ona tevdi edilmişti kalkmak
o kalmayı seçti ben kalmayı
bütün kavrayışımız düşkünlüklerdi
kalkmak bir düşün penceresinden göz kırpardı
ona aldanırdık çünkü kalk! Diye uyarılırdı peygamber
Adımı bir kadının ağzından fısıldayınca babam
Adem bir çocuğun daha kurban olmasını izlerdi
yuvarlaktı dünya başıma değdi
bütün ağızlardan lanetler
bütün kulaklarda lanet…ler…
elleri cehennem ateşi pişmanlıklar toplardı kardeşlerimin
Tanrı sunulan bütün pişmanlıkları reddederdi!
Yanılmıştım ateş vardı ve aşk
büsbütün bir yankı ve yangınlardı insan
ilk derin inlemeler siyahi bir kölenindi
bağrında köleliğin modern sancıları vardı
taş güneşten kızgındı kum kızgın
kadın kızgındı erkek kızgın ve çocuk
kimse o Bir’i dağlamıyordu göğsünde
kimse o Bir’e ağlamıyordu!
Çiğdi tevbesi müridin şeyhin midesinde
çiğdi yaşamak ölmenin işkembesinde
pişecektiysem kalbimi döndürmeliydim
gördüğüme kör körlüğüme görünmeliydim
ben de göğsümde bir kurşun gibi belki
tartışabilirdim aşkı
belki savunabilirdim nefsimi döndürebilirdim çarkı
Biliyordum O belkiden önce de vardı
yokluğu savurabilirdim zamandan sonra
herkese biraz yokluk bana çokluk
her şeyde biraz bozukluk
kendimden kurtulabilirdim kendiliğimden
kusur küsuratlarla bulanındı
insan ki ondan biraz da bende var
yaşamak çizgisinde bulanırdı…
Yorum Yazın
Not: Yorumlar denetimden geçmektedir.