Münacaat
Yazar: Feyzullah YÜKSEL on 21 Ağustos 2023
Kıvrak bir acıyla uyandım yaşamaktan
vazgeçtiğim yorgunluklarım vardı
vazgeçemediğim insanlığım
insanı bir tartıda görsem utanırım
çünkü olmak ağırdır
hiçbir ölçü tartamaz olmaklığı
ben hiç olmadım
kıvrak bir acıydım uyandığımda
yaşamak kimsenin uyumadığı bir uyku
Kalbimi iyileştirmeye geliyorlar Allah’ım
nefesini bedenimde bulamıyorlar
durgun bir su gibi kokuyor kalbim
seni arayıp da bulamıyorlar
kaypak bir yoldur şimdi benim kalbim
herkesin uğrağı ama durmadığı
kimse onda duracak bir şey bulmadı
kalbim Allah’ım iyileşmeye gelmiyor
Kirlenmiş bir gözlük var gözlerimin yerinde
bakmaya geliyorlar
göremediklerimi soruyorlar Allah’ım
yüzümde acının haritasını
ta kalbimin derinliklerinden çıkarıyorlar
göğsümde biriken rüya
zihnimin kıskaçlarında boğuluyor
sıcacık bir nefes genişlerse göğümde
toprağın altına karışacağım
beni görmeye geliyorlar Allah’ım
senin bıraktığın gibi bulamıyorlar
Seni açılan ellerden tanıyorum
arştan arza süzülen tanelerden
seni kalbimin en temiz yerlerinden
seni bedenimde gezinen sıcak nefesten
kıvrılarak acıdan derinleştiğim gecelerden
seni kendimi tanıyor gibi tanıyorum Allah’ım
beni gör beni görmesinler
bende seni göremediklerini görmesinler
kalbimin durulduğu karanlığı
beni gör
beni gördüğünü görebilsinler
Yorum Yazın
Not: Yorumlar denetimden geçmektedir.