Benim Bir Adım Var Ama Siz Kayboldunuz -1-

Yazar: on 8 Kasım 2023

asfalt olunca, artık ayak izlerini tutmaz oldu yollar
kayboldunuz.
uçsuz çöldeki kalabalık bir çarşıda
hiç bu kadar çok sırtla sarılmamıştı etrafım
geri kalan herkes de zaten karşıda
önce, levhalarımdan kazındı keçi sakallılar
tahtalarımdan silindi kısa formüllü kocakarılar
sonra siz kayboldunuz.

el alemidir mısramda
metropollerin yaldızlı zihni
çünkü gecemin gözü hep aydındır İsra’da
ama şehirin labirentlerinde kaybolmuş
kirli ışıklardan füzeler
bin bin söndürdü damımdan yıldızlı cevapları
sonra Samiri, buzağı, müzik festivalleri
ben miraçtaydım, siz kayboldunuz.

Rabb’im ne beni unutmuş ne de darılmış bana
öyleyse müjdeler olsun işte geliyorlar cadılar bayramına
en modern silahlarla öldürecekler beni
çünkü onlar insan ve onlar gayet medeni!
gökyüzünde havai fişekler patlatacaklar
çiğ çığlıklı seslerimize
az uzak bir tepeden, eşlik edecek cümbüşleri
beyaz değil diye çocuklarımızın teni
gökten beyaz fosfor yağdıracaklar
dünyaya sağır sultan uçaklar, bizimle körebe oynayacaklar
ama bombaları kör, çocuklarımız ebe olacaklar
hiç sorun değil, hiç sorun değil
sadece bazen, biraz fazla uzağa (s)açılıyorlar
parçaladıktan sonra etrafa dağılan küçük kafalar
benimle saklambaç oynarken
siz tam köşeden sıvıştığınızda
ve zaten hemen sonra kayboldunuz.

onlar ise kaybolmuyorlar, asla!
hemen toplanıyor kocaman kısmı
ufak olunca kafaları, iyi saklanıyorlar
hamdolsun, mezar sıkıntımız da yok
sık sık binalar yıkılıyor etrafta
kendi kendilerine, mezar buluyorlar altında
kopmuş çocuk kafalarının kalan kısmı
siz karşıda beklerken daha akıllı olmayı, güçlü ordular kurmayı!
ama beklerken bile kayboldunuz.

yanakları
okşayasın geliyor yapıştığı duvarı
poşetler küçük çünkü çocuk parçaları
tazecikler
kopmuş minnacık parmakların üzerleri tozlanmış birazcık
ama kusuru sadece bu kadarcık
ki o da padişah kızında da oluyor.
parçalanmış bedeninden gözler de fırlamış
az biraz da ucundan patlamış
ama hala yepyeni
kolonun altındaki annesinin önünde, bakıyor
hep açık, çünkü kapanacak kapağı yok
ve zaten çoktan yanmıştır kirpikler
belki biraz, onu yerden toplasın diye
cephede savaşan babasını bekler
ama bizde, önce öldürülür bebekler
sonra ölür kelebekler
üstündekiler yıkılmış binalardan sinmiş küldür
görür, zaten bu göz dışında, geri kalan tüm dünya kördür
ezildi eşi benzeri, evlatları parçalandı diye
tabi ki cepheden dönmeyecek babanın gözleri
yüreğin içine gömülü kordur
olsun, olsun çünkü, Kabe’nin Rabbi’ne andolsun
istersen bin tane daha, bin defa daha öldür
biz kazandık.
ama ben; sadece, barbar bir şeytani şizofreni
ve hiç bu kadar çok secdeye gömülmüş kafa görmemiştim etrafımda
siz, boşluğa sıktığınız sloganlarınızda
duha vakti, yorgana bürünmüş kurusıkı dualarınızda, kayboldunuz



Yorum Yazın

Not: Yorumlar denetimden geçmektedir.