lam u cim

Yazar: Erkan KADĞA on 8 Kasım 2023

Kategoriler: Genel, Gündem, Şiir
Etiketler:

asfalt olunca, artık ayak izlerini tutmaz oldu yollar
kayboldunuz.
uçsuz çöldeki kalabalık bir çarşıda
hiç bu kadar çok sırtla sarılmamıştı etrafım
ve geri kalan herkes de zaten karşıda
önce, levhalarımdan kazındı
keçi sakallılar
sonra, tahtalarımdan silindi
kısa formüllü kocakarılar
ve siz kayboldunuz.

metropollerin yaldızlı zihni, el alemidir bu mısrada
çünkü gecemin gözü hep aydındır İsra’da
şehrin labirentleri
kaybolmuş kirli ışıklardan füzeleri
bin bin söndürdü damımdan yıldızlı cevapları
sonra Samiri, buzağı, müzik festivali
ben miraçtaydım ve siz kayboldunuz.

Rabb’im; ne beni unutmuş ne de darılmış bana
öyleyse müjdeler olsun, işte geliyorlar cadılar bayramına
en modern silahlarla öldürecekler beni
çünkü sadece onlar insan ve gayet medeni!
gökyüzünde havai fişekler patlatacaklar
çiğ çığlıklı seslerimize
az uzak bir tepeden, eşlik edecek cümbüşleri
beyaz değil diye çocuklarımızın teni
gökten beyaz fosfor yağdıracaklar
dünyaya sağır sultan uçaklar, körebe oynayacaklar
ama bombalar kör, çocuklar ebe olacaklar
hiç sorun değil
sadece bazen, biraz fazla uzağa (s)açılıyorlar
parçaladıktan sonra etrafa dağılan küçük kafalar
benimle saklambaç oynarken
siz tam köşeden sıvıştığınızda
ve sonra kayboldunuz.

kaybolmuyorlar, asla!
hemen toplanıyor kocaman kısmı
ufak olunca kafaları, iyi saklanıyorlar
hamdolsun, mezar sıkıntımız yok
sık sık binalar yıkılıyor etrafta
kendi kendilerine, mezar buluyorlar altında
kopmuş çocuk kafalarının kalan kısmı
siz karşıda beklerken daha akıllı olmayı, güçlü ordular kurmayı!
ama beklerken, kayboldunuz.

yanakları
okşayasın geliyor yapıştığı duvarı
poşetler küçük çünkü çocuk parçaları
tazecik
ama kopmuş minnacık parmakların üzerleri tozlanmış birazcık
kusuru bu kadarcık
ki o da padişah kızında da oluyor.
parçalanmış bedeninden gözler de fırlamış
az biraz da ucundan patlamış
hala yepyeni
kolonun altındaki annesinin önünde, bakıyor
hep açık, çünkü kapağı yok
çoktan yanmıştır kirpikler
belki biraz, onu yerden toplasın diye
cephede savaşan babasını bekler
ama bizde, önce öldürülür bebekler
sonra ölür kelebekler
görür, üstüdeki, yıkılmış binadan sinmiş küldür
zaten bu göz dışında, geri kalan tüm dünya kördür
ezildi eşi benzeri, evlatları parçalandı diye
tabi ki cepheden dönmeyecek babanın gözleri
yüreğin içine gömülü kordur
olsun, olsun çünkü Kabe’nin Rabbi’ne andolsun
istersen bin tane daha, bin defa daha öldür
biz kazandık.
ama ben; barbar bir şeytani şizofreni
ve hiç bu kadar çok secdeye gömülmüş kafa görmemiştim etrafımda
siz, boşluğa sıktığınız sloganlarınızda
duha vakti, yorgana bürünmüş kurusıkı dualarınızda, kayboldunuz