lam u cim

Yazar: Erkan KADĞA on 5 Kasım 2022

Kategoriler: Genel
Etiketler:

her gece mutlaka bir yangın vardı

gök, içinde göz saklayan bir çöl saklardı

her gece mutlaka bir yangın vardı

güneşe sürünmüşse gonca

renkler soluk 

soluk koyu olunca

kirpiği gözüne batan ışık dökülür 

titrer gözbebekleri ihtiyar soğukta

pörsümüş ruhun ipliği sökülür 

ama yapraklar bile açılmamış 

daha için için, alev alev

işte orada kavruk yanaklara damlar gök

her gece mutlaka bir yangın vardı

asla, toprağın renginden arınamaz kök

ve içerdeki çöl gonca sulardı, yangınla

daha bir gür kararınca gece

gözü bakardı goncaya göğün

yağmuru yağardı gözün

kupkurudur ölüm

her gece mutlaka bir yangın vardı

o yağmurun gözü, yağarken de yanardı

çünkü her gece mutlaka bir yangındı

her yangında, gür bir yangın vardı

çünkü içinde gonca gonca ağlayan çöldü

yeni açılmış bir yaprağın mağribinde

çünkü yağan her yağmur damla damla öldü 

göğün hemen ayaklarının dibinde 

gök dedin mi, başını yere eğerdi göz

yerden göze çöl akardı

çöl vardı başını eğenin içinde

gök dedin mi utanırdı göz 

çünkü bilirdi

göğe bakana gök de bakardı

sadece yağmur yağdığında başı kalkardı

çünkü gök, gerçekten çok göktü 

yani mutlaka yangın var her gece de

çölün içindeki gözün içindeki çölde 

gonca büyütür çöl

ama gonca varsa, artık çöl var mıdır o yerde

her neyse, gözün göğü biraz göktü ama korkardı

çünkü ne tarafa baksa sadece gök vardı

o zaman yağmur olur

her yaprağına damlardı

bakmayın siz

sevmeseydi, konduğu yaprağı yolar mıydı yağmur?

son yaprağı seviyor çıkar mıydı?

bir kaylule vakti, kuytuda, aniden

hayatın gözleri hep daha mahmur

sebebini bile bilmeden 

yolduğu her yaprağın kenarına oturup

ağlar mıydı yağmur?

ölene kadar

hem de bir şair gibi 

o zaman Göğün Göğü bakardı

ve her gece mutlaka bir yağmur yağardı