Utanç Günlüğü – 2
Yazar: Feyzullah YÜKSEL on 4 Aralık 2022
Kendi içinden çıkma denemeleri kekeliyor kalemim
saatler günler sürdü bir durak ötede bekleyen elemim
en iyi dedim ben bilirim beklemeyi en iyisini beklerim
günler aylar sürdü kalemler defterler sürdü kekelemelerim
Hem içindeyim zamanın hem büsbütün dışında
hem dündeyim hem yarında hem her anın akışında
şair değilim oturur kalkar yalan söylerim her şiirin başında
şimdi ân anılacak bir insan bulacak imgelerimin dışında
İnsan çünkü olmanın ötesinde kalmak eylemi
ne kaldım demek ne oldum demekten iyi değil mi
çok buruşuk vakitler gölgeledi merasimi
düzeltmek sadece bana değil insana da has değil mi
Masalar masallar kusmazdan önce ben kirlenmemişken
anneler köşe bucak ellerinin merhameti ile beni aramazken
yani bembeyaz bir önlük küçük bir kızın gülüşüyle masumken
iblis bile secdeden kalkmamış başkaldırmamışken
Çok yıldızlı parlak gecelerden salınarak geçerken ay
geleceğimi geçmişimden koparırken içimdeki zamanı say
ben insan gibi çok çabuk bozulurum iblisten kolay
şimdi zaman çöplük şimdi içimde cehennem saray
Kaç kulaç var aramızda kaç adım kaldı tanrıyla aramızda
kaç kucak sevgi besleyebilir bir insan kalbiyle kaldığında
kaç karanlık örtebilir utancı insanın kendi ile yalnızlığında
kaç güneş sözlerini eritecek bir sonbahar ayazında
Usanç duydum evet usanç kendimi tekrarımda
günlük hayatım sürüyor sayfaların sonlarında
bütün bir ömrüm bir cümlenin arkasında noktasında
bir şiir daha çevirin bir yalancı daha ve bi şair, işte orada;
Bütün sayfalarını yeniliyorum ömrümün
Bütün sayfalarıma yeniliyorum
Zaman eskiyor üzerimde
Zamanın içinde eksiliyorum…
Yorum Yazın
Not: Yorumlar denetimden geçmektedir.