Tükenmez Kalem -I-
Yazar: Erkan KADĞA on 28 Kasım 2022
iki omuzumda
kırışmış kenarları kağıtların
kulunçtan kambur zamanın çizgileri alnımda
derinden inliyor
daha bende iken ben
nasıl bilebilirim bensiz bir çağdan dünyayı
hep ölümle oynuyorum
ve çok seviyorum oynamayı
sanki gerçekten de ölebilirmişim gibili
emperyalist hegemonyayı
tükenmez bir kalemin mürekkebi
lavda sürüklenen takvim yaprağında
tuzlu yağmur
derin iniltilerin derisi çatlamış alnımda
ya yeniden yoğrulmalı bu çamur
dişleri dumursuz çarklarda
koca iki elde
sevgiyle döne döne
felekler birer memur
kirletilmemiş bir gecede gökkuşağı yıldızlarla mamur
döne döne, döne düne
ya da artık bir dağın yüreği çatlasa
birazımı bir kaç asır sonrasına saklasa
yemin ediyorum pir olan her şeyin üstüne
bu çağın adamı değilim ben
buz derililer erisin
yine, kara toprağa bürünsün bu ten
belki az daha barbarca
belki çok daha az yürekten
yeterki vazgeçsin bilim dostlarda
çarçabuk iman etmekten
imansızlığa
çağından bile hür bir çağda
roman yazmanın romanına tapınsınlar
sözün közünde ısınmış mağaralarda
gözleri çırılçıplak ilkel(i) adamlar
ne okunacaksa duvardan okusunlar
ciransız taşlar yaprak yaprak
tabaklanmış masumiyetten rak
tabletler bile kil toprak
ve kadim ayinlerde okununca “yeni”
işte o zaman
yukarıdan aşağıya
beş sesle
lütfen uyandırın beni!
Yorum Yazın
Not: Yorumlar denetimden geçmektedir.