Yazar: Erkan KADĞA | 31 Mart 2021
elips bir kuluçkaya uzanan karanlık kaosmışıl mışıl uyumalı kendindeçünkü boyut almalı aydınlıktek özgür olan sınırsızlığın zihnindebelki ilk önce, tıknaz bir başaktı niyetama tınaz galaksiler savruldu boşluğaannesiz kuru havanın sarhoş esintisindeşapkasız bir reveranslabüyük tanrıça nem öperyağmur hanımın inci taneli eliniyeşil fistanlı toprak, ela gözlü göğe aşık olurher akşam yediği oğlunusabah yine doğururve gündüz geceyi doladı artık […]
Yazar: Erkan KADĞA | 31 Mart 2021
Bahçe ve çit gibi, Sınır yoksa anlayamam, Sınırlı olsa özgür olamam. Oysa birazcık uyku gibi olsaydı özgürlük, Rüya gibi işte. Deli gibi, Sınırsız bir vecd hali. Hem sınırsız bir tembellik, Hem de tembel bir özgürlük gibi. Yokluk kadar amaçsız bir acımasızlık gibi.
Yazar: Erkan KADĞA | 5 Mart 2021
dili damağı kurudu akşamın, çığlığı çırılçıplak sımsıkı kapadığı tepenin dudakları köpüklü boyutsuz suskunlukta ufuksuz olurdu bakmak teğet geçer olanları kadife bir kumaşla aynı akşamların üstünü örterdi yalnızlığın seyrek ve beyaz saçlarını okşardı çünkü o bir asosyaldi. sisli gördüğü her hudutun kenarında uzağın akşamına dalardı olduğu gibi olan her şeyden kusardı.
ن وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ
Her bir insan adedi kadar “Lamı cimi var”
