Bir Uğultunun Kırılgan Halkası
Yazar: Feyzullah YÜKSEL on 2 Temmuz 2023
Uğultu dolu kulakları var kalbimin
içinde inançla pompalanmış kan
küfür dolu sürüngen damarlar
içinde yetim bir umut
içimde içimle hemhal put
yaşam ve ölümün kanatları
havalanıp durur bazı
düşüp parçalanır sonra nefsim
alçaklığın zirvesindedir çünkü
böyle böyle derinlikler yüzeyseldir
ve her boğuluş en gerçek yalandır
çünkü her şeyden biraz, hakikatten en çok
bulanmıştır
bir dip vardır
ama herkes oradadır
ben oradadır ve diğer bütün benlikler
artık bulantı derinde değil yüksektedir
insan belki de hep o sığ derinliktedir
belki de insan en çok ordan çıkmaktır
belki de insan çıkmak; biraz da budur
bir boşluk ve orda bir mezar ters döner
ölüdür ama katlanır içinde yaşam
her ölümde yaşamdır paylaşılan
yeniden oranlanmıştır ve ruhum yüzdelikte ölüme yenilmiştir
nefeslenip duruyorum zaman zaman
yaşamak biraz da her nefeste ölüme yenilmektir
daha güzel yenilmek için belki de hayat büsbütün bu ölümü kabullenmektir
insan biraz da yolun neresinde olduğunu kaybetmektir
kalbimin uğultulu kulaklarından geliyorum
içinde inanç umudun başını okşamaktadır
içinde küfürle körleşmiş damarlar atmaktadır
putları yıkılmıştır yalnız
büyükleri hemen yanıbaşlarında durmaktadır
inanç baltasızdır
umudun yumuşak dokunuşları vardır
kalbimin uğultusudur yaşamak
onu kalbimle duyuyor, kalbimde buluyorum
sımsıkı bir yavanlık duruluyor sonra
her put damgalı bir ses inceliğinde kırılıyor
inanç yumuşak bir yağmur damlasıyla dokunuyor taşlara
herkesin ibrahimi beklediği bir putlar diyarı çağ
herkesin içinde kırılmasını beklediği yaygara
ben bu uğultunun kırılgan halkası
ben terkedilmiş mağara
içinde İbrahimler yetişen. İçimdeki İbrahim’e yetiş!..
Yorum Yazın
Not: Yorumlar denetimden geçmektedir.