Yazar: Erkan KADĞA | 31 Ocak 2020
Söylediklerimiz önemli değil artık. Çok şey söylenir oldu çünkü. Genelde okumayan bir toplum olsak da, hatırı sayılır başarılı bir yazar ya da düşünür kadrosu ortalık yerde dolaşır oldu. İnsanlarımız artık kelimelere rahatça hükmedebiliyorlar. Söylediklerimiz önemli değil artık. Nasıl söylediğimiz, nasıl anlaşıldığımız, ne kadar dinlenildiğimiz önemli. Zıt iki yazı arasından tercihimizi yaparken, söylenenlerin önyargılarımıza olan uyumuna, […]
Yazar: Erkan KADĞA | 31 Ocak 2020
Yazılması en kolay konulardan biri de, çelişkiler arasından, doğrunun kıl ucundan tutup, gerçeğin tereyağından çekmektir sanıyordum. Oysa o kadar farklıyız ki… Çok fazla söz konusu edilen aşırı konuşma ve aşırı suskunluk arasındaki çelişki ile başlamak yumuşak bir giriş sağlayacaktır sanıyorum. Urganı iğne deliğinden geçirmek ile başlayıp, incir çekirdeğinden zeytinyağlı dolma yapmak üzerine devam eden, sonsuz […]
Yazar: Erkan KADĞA | 31 Ocak 2020
Bana bunu yapma çocuk, bana böyle bakma… Belki bakan sensin ama gören benim. Gördükçe acı çekiyorum çocuk, bana bunu yapma… Gece karası gözlerine; sönük sarı renkte dudakların, rüzgârla sarmaş dolaş dağınık saçların, bakır renginde tenine, alelade serpilmiş gri tozlar… Olmamış yavrum olmamış… Bu bakışlar göz çanaklarının kör dibine atılmış… Kardeş merhametsizliği yaşamış. Yine de ışık […]
Yazar: Erkan KADĞA | 31 Ocak 2020
Maalesef insani karakter bireyselliğe hayat hakkı tanımıyor. Maalesef diyorum çünkü beynimdeki ütopya bireyselliği ana merkeze oturtmak istiyor. Ütopya diyorum; çünkü sürekli mükemmelliği arayan insanın, ulaşabileceği bu son harikalar diyarının, ayak bastığımız menzillerde oluşmasının imkânsızlığını biliyorum. .İnsan diyorum çünkü. Artık tanıyorum, biliyorum.
Yazar: Erkan KADĞA | 31 Ocak 2020
Adam sandalyeye oturmuş, sakin bir ses tonu, kendinden emin bir yüz ifadesi ile namazın önemini anlatıyordu. Çok kaba ve çok kısa cümleler kullanıyor, fıkhın direktiflerini esas alıyordu. Sık sık ayete daha sık hadise başvuruyordu. Sadece izledim. Anlattıklarından ziyade adamın kendisi ve ortamın ilginçliği beni düşündürüyordu. Muhatapların hemen hepsi okumuş, çağdaş kültürün etkisi ile asimile olmuş, […]
Yazar: Erkan KADĞA | 31 Ocak 2020
Bölüm I (Slogan) Heyecana getirir, coşku oluşturur, kör gözle, sağır kulakla inanmamızı sağlar. Dilimiz takılmaksızın döner, avazımız çıktığı kadar bağırır, vücudumuzun her zerresi aşk’a gelir. Gözlerimiz nemlenir.. Budur!.. İşte budur! deriz düşünme işlevine sırtımızı dönüp.. Çıplak ve çatlamış ayaklı, güneşin acımasız bakışıyla karamış genzinden sağanak halinde ter yağan bir köylünün karşısına diker bizi. Görmeyiz… Bir […]
Yazar: Erkan KADĞA | 31 Ocak 2020
Basit anlatacağım. Sonuçta hepimiz geçici bir süre var olacağımızın farkındayız. Doğduk, büyüyoruz, öleceğiz. Oldukça basit değil mi? Bu döngüyü yüzlerce, binlerce defa, her seferinde yeniymiş gibi seyrettik. Her saniyesini her anını ağır çekim izledik. Ama hala ilk günkü gibi acemiyiz, ilk günkü kadar yabancıyız. Bilhassa final, her seferinde bir başka trajik, bir başka dramatik oluyor. […]
Yazar: Erkan KADĞA | 31 Ocak 2020
Sabahın bu erken saatlerinde iki farklı şahsiyete bölünmüş, kendim ile cebelleşiyorum. Bedenimin isteklerini beynim kabul etmiyor. Gözkapaklarım beyhude bir isyan içinde. Uykum var. Ama uyuyamayacağımı beynim bana, cebren kabul ettirmiş. Etrafı mahmur bakışlarla süzüyorum. Beklediğim araba geldi. Transitin sağ tarafındaki tekli koltuğa oturmayı seviyor olmama rağmen, beynim, sabah güneşinin nazlanan bedenimin rahatını bozup daa mızmızlanmasını […]
Yazar: Erkan KADĞA | 31 Ocak 2020
Tüm elemlerimizin, tüm acılarımızın yegane nedeni, var olma kaygımızdır. Bununla kastım, fizyolojik ihtiyaçlarımızı karşılamak, güvenliğimizi sağlamak değildir. Bunu toplumsallaşmamış yabaniler için düşünebiliriz belki. Ya da gerçekten kendini gerçekleştirmiş bireyler için.. Ama genel için konuştuğumuz gerçeği göz ardı edilmeyecekse, şunu rahatlıkla diyebiliriz ki, bir cemiyet, bir grup içinde yaşayan insan için varolmak, varlığının fark edilme derecesi ile yakından ilintilidir. […]
ن وَالْقَلَمِ وَمَا يَسْطُرُونَ
Her bir insan adedi kadar “Lamı cimi var”
